قل قل

دایره بر دایره

من تکرار پر جوش و خروش در خویش

چشمه وار 

تکراریِ زنده 

مرده ای پر شور و پر غوغا

سالهای سال تکرار های بی تکرار

........

در رنج است مادر

هر روز و هر شب

درد ی تازه از پس دردی دیرین

و زندگی دستهایم را بسته

رنج می کشم از ناتوانی ام

از جغرافیای محدودم که وسعت مادر را ندارد

و وسعت زندگی.

.

پسرکی شاید اطراف بیست ساله، کلماتم را شخم می زند. کنار چشمه نشسته است، سنگهای بستر چشمه را تماشا می کند، و گاه سنگی جذبش می کند. قل قل می کنم. پسرک نفس می کشد عمیق.

.........